NINA

İşte yine sahnedeydi. Enstrümanların parladığı orkestra bir tek işaretiyle başlamayı bekliyordu. Salon ışıl ışıldı. Seyirciler yerlerine oturmuşlar; yüzüne sanki içini, içinden geçen hisleri görebileceklermiş gibi bakıyorlardı. Heyecanını vahşi bir atın başını okşar gibi yavaşça yatıştırdı. En sevdiği şarkıyla başlayacaktı. Önündeki nota sehpasına göz attı. Notalar ona gülümsüyor, dudaklarından dökülmek için sabırsızlanıyorlardı. İşte, dedi içinden, hayatta en mutlu olduğum yerdeyim. Mikrofona yaklaştı. İçinde bir titreşim büyüdü, büyüdü ve uçmayı yeni öğrenen bir kuş gibi sakince havalandı.

Seyirciler o gece Nina ilk şarkısına başladığında ağzından bir takımyıldızın çıktığına ve salonda bir süre asılı kaldıktan sonra gökyüzüne dağıldığına yemin edebilirlerdi.